Column ''Vreugde" mei 2012

Vreugde

Het zag er even naar uit dat er geen column zou komen voor de maand mei. Een fikse ontsteking in mijn hand en arm zou daar de oorzaak van zijn.
Ik liep al geruime tijd met pijnklachten aan mijn hand maar ik bleef in de veronderstelling dat dit wel over zou gaan. Maar toen ik eenmaal mijn vingers niet meer los van elkaar kreeg na het tekenen, besloot ik toch maar even naar de huisarts te gaan. En jawel, een ontsteking. Overbelasting.

“Rust houden, Joke”, zei mijn huisarts, “ Voorlopig niet tekenen én schrijven” en daar moest ik het mee doen! In eerste instantie schrok ik van zijn woorden, want ja, dát wilde ik niet horen, maar wist tegelijkertijd wel dat het niet anders kon en mij daarbij neer moest leggen. “Voorlopig niet tekenen” dacht ik nog… ik kon mij daar totaal niets bij voorstellen!

De fysieke rust welke ik zo vriendelijk kreeg voorgeschreven en trachtte in acht te nemen, veranderde in onrust. Mijn hoofd en mijn lichaam waren het duidelijk niet eens met elkaar! Ik kwam in duel met mijzelf waardoor ik besefte dat ik niet in balans was dus besloot hier eens anders naar te gaan kijken, want wát kwam mij dit zeggen! En tenslotte had ik nu alle tijd daarvoor!

Ik zonderde mij af in mijn tekenhuisje, ging zitten, sloot mijn ogen, en probeerde het denken uit mijn hoofd te halen. De dingen die ik normaal gesproken tot uitvoer had willen brengen een plaats te geven, en deze om te zetten naar rust. Dat was lastig. Het éven niet kunnen tekenen was het probleem niet zozeer. Dit had ik al geaccepteerd vanwege de pijn. Maar er was meer wat mijn aandacht vroeg op dat moment.

Allerlei ‘doe’ dingen gingen door mijn hoofd waarvan ook de maandelijkse column. Deze zou ik dan ook niet kunnen schrijven, dacht ik nog.

Ik besloot te gaan kijken welk symbool er in de column zou komen voor de maand mei zodat ik vast de verbinding er mee kon leggen. Met de ingegeven steekwoorden zou ik dan een basis neer kunnen zetten om er vervolgens in een later stadium een echte column van te maken. Ik pakte mijn draaiboek en wat zag ik? “Vreugde”…..

Nou was ik al enigszins ontstemd maar dit bevestigde nog maar eens te meer hoe vreugdeloos ik mij voelde! In het kort gezegd kwam het erop neer dat de dualiteit nog volop in mij aanwezig was.

In mijn denken had ik het moeilijk want mijn hand welke ik zo graag het werk wilde laten doen reageerde niet op de seintjes vanuit mijn hoofd. Enigszins teleurgesteld zocht ik een andere invalshoek. Wat kon ik nú doen. Ik nestelde mij op de bank en pakte een boek. Omdat ik van nature geen lezer ben en daardoor ook geen boek voorhanden heb, had mijn dochter er drie voor mij achtergelaten in de hoop dat er één bij zou zijn die mijn aandacht wel zou vragen. Na een poging om te lezen, wat overigens niet aansloeg door mijn gemoedsgesteldheid, legde ik het boek neer en besloot wat anders te gaan doen. Maar ja, wat….

Op dat moment kreeg ik een verhelderend beeld voor ogen. Ik pakte mijn kaarten en besloot vanuit mijn visie eens contact te leggen met de symbolen. Ik teken ze dan wel al mijn hele leven maar er echt contact mee leggen ná het tekenen zoals is bedoeld, is in die zin niet eerder bij mij opgekomen. Misschien was dit wel hét moment om dat eindelijk eens te gaan doen! Dan zou deze ontsteking in mijn hand misschien nog wel eens iets positiefs kunnen brengen.

Ik haalde de kaarten uit de doosjes en het eerste wat mij opviel was de hoeveelheid symbolen. “Wat heb ik veel getekend in de afgelopen jaren” dacht ik, “ Niet zo gek dat mijn hand protesteert”!

Ik pakte bewust de kaart “Hand” uit de serie Geometrische Codes van het Fysieke Lichaam. Deze kaart zou centraal komen te staan in mijn kaartlegging. Ik legde de overige kaarten weg en zou met de kaarten uit de serie Intenties mijn legging vervolgen. Eens zien wat ik hieruit op kon halen. Zou het mij iets komen zeggen, waar ik naar kon luisteren? Dít werd mijn eerste vraag…

Ik schudde de stapel kaarten van de Intenties en liet mijn hand over de kaarten gaan en pakte intuïtief een kaart. “Balans”. “Oké” dacht ik…dit klopt wel! Het was al duidelijk dat ik uit balans was en nu ben ik zeker overtuigd! Maar, nu wil ik weten waaróm ik uit balans ben. Ik besloot een tweede kaart te trekken. Weer liet ik mijn hand over de kaarten gaan en pakte een tweede kaart. “Passie”. Dit was ook niet zo moeilijk! Met mijn logisch denken betrok ik deze kaart op het feit dat ik te lang was doorgegaan met mijn passie dus kon ik mijzelf ook hier duídelijk in vinden!

Maar omdat ik voor mijn gevoel het overzicht nog niet compleet voor ogen had besloot ik nog maar een kaart te trekken. Waarschijnlijk was het nog mijn ongenoegen die mij dit deed besluiten maar tenslotte liep het qua volgorde best wel goed, dus waarom niet nog een kaart! En daarbij zou er met een vervolgkaart nóg meer duidelijkheid ontstaan.

Ik besloot om mijn kaarten dit keer opnieuw te schudden en spreidde ze wederom uit. Ik hoopte zó op een verlossend antwoord dus nam er mijn tijd voor om mijn vraag zo goed en duidelijk mogelijk te formuleren.  Het liet mij weten dat ik niet één kaart op deze vraag mocht trekken maar zelfs twee.

Met dit blije gevoel liet ik mijn ogen over de serie kaarten gaan en pakte twee kaarten die ik openlegde in de volgorde zoals ik deze had opgepakt.

Loslaten en Vreugde. “Nou ja” dacht ik, “Dit is sterk!”

 ‘Loslaten’ was mij wel duidelijk. Blijkbaar nu even geen potloden meer in de hand nemen. Maar eerst balans laten ontstaan in mijn lichaam en geest zodat ik daarna weer volledig mijn passie kan oppakken.
Zoiets dergelijks gaf ik er aan in mijn eigen woorden. Maar wat kwam de kaart ‘Vreugde’ mij nou zeggen…! Ik had eerder zoiets van: “Hoe lang gaat dit duren”! “Heb ik daar toevallig ook een kaart van”, dacht ik nog? Neen dus!

Ik dacht direct aan Bewustzijn, Genezing en Stilte. Maar ook aan Respect en Onvoorwaardelijk. Aan al deze mooie intenties wordt toch ook geen tijd verbonden? Accepteren dus…?! Hoewel deze kaart wél in de set zit had ik die uiteindelijk niét getrokken! Blijkbaar was dat niet nodig in deze legging omdat ik het antwoord ná het trekken van de voorafgaande kaarten vanuit mijzelf zou kunnen weten.

Het kwam er dus op neer dat ik deze periode moest accepteren en dan voornamelijk aandacht gaan geven aan, en luisteren naar mijn hand. Zo gedacht en…zo gedaan!

Inmiddels ben ik een aantal weken verder en ik kan zeggen dat mijn middagje kaartleggen met mijn eigen kaarten mij heeft doen inzien hoe mooi dit op je in kan werken.

Bewust met jezelf in contact komen door eenvoudigweg een aantal kaarten te leggen om opening te vinden in jezelf. Kaarten die je inzicht geven. Die je helpen bij tegenslagen, ongenoegen, ergens tegenaan lopen, het niet voelen van stroming. Noem nog maar een aantal voorbeelden, om inzicht te krijgen, waardoor je aangespoord wordt om er anders naar te gaan kijken.

Wat ‘Vreugde’ betreft, mijn laatste kaart op rij, daar is ook antwoord op gekomen. Zo je ziet is er een column, waarvan ik eerst niet dacht of ik deze wel zou kunnen schrijven. De pijn in mijn hand is nog niet weg maar wel een stuk draaglijker geworden.

Misschien trok ik dan wel niet die éne kaart die mij ertoe aan zou zette om alles even los te laten. Waardoor ik balans zou kunnen vinden tussen mijn lichaam en mijn geest. Om vervolgens mijn passie weer op te kunnen pakken. Het was blijkbaar van belang dat ik de kaarten pakte om mij tot dít inzicht te laten komen

Want juist die ene kaart die ik niet getrokken had, kon ik ná deze legging in mijzelf oproepen. Accepteren! Door te accepteren dat ik even stil werd gezet in mijn werk, ben ik in gaan zien hoe belangrijk mijn hand is, omdat ik weet dat deze altijd in dienst staat van mijn hoofd, dus ook van mijn passie…

Misschien als je deze column hebt gelezen kun je je afvragen of dit past bij het symbool ‘Vreugde’. En voor mijn trouwe lezers die weten dat ik graag vanuit andere sferen schrijf zal deze column ook geheel anders overkomen dan ze van mij gewend zijn. Toch was het blijkbaar nodig om ook dít vanuit mijzelf te schrijven. Mijn ongenoegen uiten en dan voornamelijk aan mijzelf waardoor ik deze zoektocht aanging mét mijzelf.

Ik hoop voor de volgende column waar het symbool Inspiratie haar intrede doet, dat ook mijn inspiratie weer vólop in mij aanwezig is…

Als dat geen vreugde is!

Liefs, Joke