Column ''Communicatie''
Afgelopen week was ik bij mijn arts – acupuncturist voor de behandeling van mijn hand.
Zoals altijd vraagt hij mij: ''Hoe gaat het met je Joke? ''. Toen ik het één en ander had verteld, over hoe het met mij ging, vroeg hij: ''Kun je ook een omschrijving geven van
wat je voelt? ''. Dit vond ik een mooie uitspraak
- een omschrijving geven van wat je voelt -.
Ja hoor, zei ik tegen hem, dat kan ik wel. Want als het om gevoel gaat kun je deze hooguit benaderen met een omschrijving.
Toen ik eenmaal op tafel lag om de behandeling in te laten werken, sloot ik mijn ogen én ontstond mijn column.
Communicatie. Uiten in woorden.
Wat mij voornamelijk bezighield was dat ene woord “omschrijving”. Een omschrijving geven van wat je voelt. Een omschrijving van iets geven bestaat zeker ook uit woorden, maar die dan nét niet de kern bereiken van wat je daadwerkelijk wilt zeggen.
Je denkt te weten wat je wilt zeggen maar passende woorden kun je er niet écht aan geven. Een omschrijving geven van iets, is eigenlijk een soort omleiding om bij een bestemming te komen. Niet zelden kom je niet eens écht bij die bestemming maar het brengt je wel in de juiste richting. Het is het zoeken naar woorden die je uiteindelijk een bevredigend gevoel geven aan wat je daadwerkelijk voelt. Maar de juiste woorden kun je er nauwelijks aan geven.
Als ik algemeen kijk naar het woord “woorden”, los van de inhoudelijkheid die er in gelegd wordt, dan zijn zij slechts een middel dat wij inzetten als een vertaling die plaatsvindt tussen jou en die ander. We willen iets zeggen. Iets duidelijk maken. Deze vorm van communicatie komt meestal het eerste in ons op wanneer we iets over willen brengen aan die ander. Als ik kijk naar een gesprek waarin het onderwerp niet met gevoel te maken heeft dan stromen de woorden als vanzelf. Sterker, dan praat men ook door elkaar heen!
Maar wanneer er gesproken wordt over gevoel, dan kan er ineens middenin een gesprek een stilte ontstaan. In de meeste gevallen ontstaat dit omdat het onderwerp steeds meer de kern bereikt van waar over gesproken wordt. De emotie die daar aan gekoppeld is speelt op en is zoekende naar een weg. Maar er kunnen ook stiltes ontstaan in een gesprek waar geen persoonlijke emotie aan verbonden is maar een stilte doordat er gewoonweg geen woorden zijn om over te brengen wat je bedoelt te zeggen.
En dat terwijl diezelfde woorden van binnenuit komen. Er wordt klank aan toegevoegd en een emotie ingelegd. En ondanks dat, is er iets wat er niet uit komt...
Slechts 26 letters beschikbaar voor elk woord dat wij uitspreken. Maar als dat ene woord achterblijft dan kunnen woorden ook beperken in wat je daadwerkelijk wil zeggen.
Dit viel mij steeds vaker bij mijzelf op. Niet alleen wanneer ik met iemand in gesprek ben maar ook tijdens het schrijven van mijn boek. Alsof ik meer wil zeggen dan ik daadwerkelijk over kan brengen.
Een vertaling in wat je over wilt brengen naar die ander hoeft niet altijd in woorden plaats te vinden. Gelukkig zijn er vele manieren om tot uiting te komen.
Woorden zijn belangrijk. Je geeft ze aan wat je ziet. Aan wat je hoort. Je geeft ze aan wat er om je heen plaatsvindt. Aan wat je hebt meegemaakt of aan wat je nog mee wil maken. Alles wat het leven bezighoudt daar geef je woorden aan. Maar welke woorden geef je aan wat je voelt. Daar ligt slechts een beperkte woordenschat.
Dit kwam mij zoveel zeggen. Niet in woorden maar wel wat ik daarbij voelde...
Liefs, Joke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten