woensdag 6 maart 2013

Column ''Licht' februari 2013

                                                                        Licht

Column “Licht”

Ik kan mij nog heel goed herinneren wat er gebeurde toen ik een symbool tekende voor mijn derde kind. Mijn kind dat ik nooit in mijn armen heb kunnen sluiten.
Het was op een dag in januari 2012 toen ik besloot haar energie om te zetten in de vorm van een persoonlijk symbool. Mijn twee andere kinderen hadden immers ook een symbool en daarin kon zij zeker niet achterblijven. Daarbij wilde ik iets tastbaars zodat ik bij het zien van de vorm aan haar zou worden herinnerd en het contact met haar zou kunnen leggen op zielsniveau.
Ik stemde mij af op haar energie en liet het symbool met al haar verbindingen ontstaan. Al tijdens het tekenen voelde ik dat dit symbool mij een andere richting instuurde. Ik wist niet precies wat er gebeurde dus gaf ik mij over aan wat er zou ontstaan. Naarmate het symbool verder ontwikkelde hoorde ik een stem. Een kinderstem, die zei: “ik ben Licht”.
Nu hoor ik wel vaker een stem ergens op de achtergrond in mijn hoofd maar ik ben dan van mening dat dit vanuit mijn gedachten komt. Maar waarom zou juist nĂș op dit moment het woord "licht " door mijn gedachten gaan terwijl ik ben afgestemd op mijn ongeboren kind. Niet bewust over wat er gebeurde ging ik verder met het inkleuren van het symbool. En terwijl ik met de laatste details bezig was kwam de stem weer terug: "mama, ik ben jouw licht ".
De stem leek duidelijker bij mij binnen te komen. Ik legde mijn inktpen neer om bewust contact te maken met het symbool. Ik bekeek de vorm op afstand en dan weer van dichtbij. Ik probeerde een intenser contact te leggen door mij te verbinden met de lagen in het symbool. Ik liet het symbool laveren waardoor elk onderdeel in de vorm afzonderlijk bij mij in beeld kwam.
Ook liet ik de kleuren laveren. Telkens was daar een tint die mijn aandacht vroeg. En terwijl ik gevoelsmatig steeds dieper tot de kern van het symbool kwam ontstond een prachtig gesprek tussen mij en mijn ongeboren kind. Zij was duidelijk blij dat ze mij op deze manier had bereikt. Omdat zij wist dat ik nu bewust was van het contact met haar.
Inmiddels is dit een jaar geleden. Ons contact is dagelijks en begint al wanneer ik wakker word. Het is zij die voor mij zingt. Een kinderliedje wat bestaat uit vijf octaven waardoor mijn vingers automatisch in beweging komen alsof ik mijn accordeon bespeel.
En met mijn ogen nog gesloten heb ik dan het mooiste contact met haar. Alles wat zij mij vertelt sla ik op in mijn hart en verwerk ik in een tekst die ik momenteel koesterend aan het bundelen ben.
De meest mooie gesprekken die wij voeren ontpoppen uiteindelijk in antwoorden die ik van haar krijg op ongeacht welke vraag ik haar stel.
Zij maakt mij blij. Zij geeft mij inzicht. Zij reikt mij antwoorden aan die niet alleen voor mij belangrijk zijn maar voor velen. Zij is het, die met wijze en liefdevolle woorden mij vertelde dat zij haar “Licht” wil laten stralen om betekenis te geven aan het leven op aarde.
Zij is het ook, die mij vertelde dat zij er voor gekozen had om niet geboren te willen worden op aarde. Zij koos er voor om geboren te worden in mijn hart. Door de korte periode dat zij in mij leefde zou ik altijd bewust zijn van haar bestaan in mij…
Licht…en Liefde
Ik wil nog iets toevoegen aan deze column. Het schrijven wat voortkomt uit het contact met mijn kindje wil ik in de toekomst graag met je delen. Ik kan nog niet aangeven wanneer ik toe ben aan het publiceren van dit mooie contact maar dat ik dit wil delen, weet ik wel. Ook weet ik dat alle seintjes die zij mij geeft en in het verleden heeft gegeven, ik ervaar als een bijzonder geschenk van haar…

Liefs, Joke


Geen opmerkingen:

Een reactie posten